• Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, 2005
• M.Sc. in Mechanical Engineering and Applied Mechanics, University of Pennsylvania, USA, 2010
• Ph.D. in Mechanical Engineering and Applied Mechanics, University of Pennsylvania, USA, 2010

89 Ο Μιχάλης Αγόρας απέκτησε δίπλωμα Μηχανολόγου Μηχανικού από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλία το 2005. Ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο University of Pennsylvania (UPenn) των ΗΠΑ, από όπου το 2010 απέκτησε τα διπλώματα Master και Ph.D. (Διδακτορικό) στο γνωστικό αντικείμενο Mechanical Engineering and Applied Mechanics.

Κατά την περίοδο 2010-2015, εργάσθηκε ως Μεταδιδακτορικός Ερευνητής στο Madrid's Institute for Advanced Studies of Materials (2010-2013) και στο University of Pennsylvania (2013-2015). Εξελέγει Λέκτορας το 2015 και Επίκουρος Κθηγητής το 2017 στο Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στο οποίο συνεχίζει να εργάζεται μέχρι και σήμερα.

Τα βασικά ερευνητικά του ενδιαφέροντα εντάσσονται στην περιοχή της Μη Γραμμική Μηχανικής των Σύνθετων Υλικών, εστιάζοντας στον προσδιορισμό της μακροσκοπικής συμπεριφοράς ετερογενών (ή σύνθετων) υλικών συναρτήσει της υποκείμενης μικροδομής και των ιδιοτήτων των συνιστωσών φάσεων αυτών των υλικών. Σε αυτό το πλαίσιο, ο κ. Αγόρας αναπτύσσει μεθόδους και μοντέλα ομογενοποίησης για υλικά όπως πολυκρυσταλλικά μέταλλα, πορώδη μέταλλα, κράματα μνήμης μορφής (shape-memory alloys), ημι-κρυσταλλικά πολυμερή υλικά, ελαστομερή υλικά ενισχυμένα με ίνες, κ.α. Επίσης, αναπτύσσει καταστατικές εξισώσεις για την εξέλιξη της μικροδομής υπό συνθήκες πεπερασμένων ελαστικών ή/και πλαστικών παραμορφώσεων.

Tα μοντέλα ομογενοποίησης βρίσκουν εφαρμογή σε μια σειρά προβλημάτων με σημαντικό τεχνολογικό ενδιαφέρον όπως είναι η μελέτη και βελτιστοποίηση των ιδιοτήτων σύνθετων υλικών, η περιγραφή της ομογενοποιημένης συμπεριφοράς τους στα πλαίσια αναλύσεων προβλημάτων δομικών εφαρμογών και ο προσδιορισμός των κρίσιμων συνθηκών υπό τις οποίες τα υλικά αυτά εμφανίζουν ασταθή συμπεριφορά και αστοχούν. Το φαινόμενο της αστάθειας ενός υλικού εκδηλώνεται σε μακροσκοπικό επίπεδο ως συνέπεια του ανταγωνισμού ή της συνέργειας φαινομένων σκλήρυνσης ή πράυνσης τα οποία αναπτύσσονται σταδιακά σε μικροσκοπικό επίπεδο λόγω της εξέλιξης της μικροδομής.